*คำเตือน : มีเนื้อหาเรื่องการทำแท้ง ความรุนแรงทางเพศ เลือด
.
.
.
.
ห้องพักเล็กๆ ของหล่อนมีโทรทัศน์อยู่เครื่องหนึ่ง มิไยที่เพื่อนหนุ่มร่วมห้องจะบ่นแกมรำคาญให้ปิดมันเสีย หล่อนพยักหน้า แต่กลับเปิดคาไว้อย่างนั้น
ละครเรื่องเก่าส่งเสียงหึ่งหึ่งอยู่ไกลๆ ขณะที่หล่อนใช้ชีวิตเชื่องช้าในห้องทึมทึบ เสียงจากหน้าจอดังหวีดหวิว เมื่อถึงฉากนางเอกถลาเตลิดตะลึงออกมาจากห้องของหนุ่มดาวร้าย เพื่อนหนุ่มร่วมห้องชะโงกหน้ามองนิด ชี้ให้หล่อนดูหน้าจอว่านี่คือฉากที่สมบูรณ์แบบ, เหยื่อที่สมบูรณ์แบบ
เขาคิดว่าหล่อนไม่ค่อยถูกชะตากับฉากนี้ เพราะหล่อนไม่ใช่เหยื่อที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีคืนฝนโปรย ไม่มีน้ำตานองหน้า ไม่มีฉากวิ่งหนีเสื้อผ้าหลุดลุ่ย มีเพียงขวดแอลกอฮอล์เหมือนเด็กหัดดื่มสองสามขวด แรงผลักไสเท่าที่มี กับพระเอกคนดีที่ขึ้นคร่อมเธอราวกับหมาบ้า
หล่อนไม่ใช่เหยื่อสมบูรณ์แบบ...
"คืนนั้นน่าจะปฏิเสธเขาไปอีกหน่อยนะ", เขาว่า แต่ก็โอบกอดหล่อนที่สะอื้นฮัก ยามที่ละครของหล่อนถูกนำมารีเมคไม่รู้จบในความทรงจำ
"ไม่อยากดูก็ปิดทีวีไปเสีย", เขาบ่นราวกับนี่เป็นเรื่องที่ง่ายที่สุดในโลก แต่ก็ยอมโอบกอดหล่อนที่สะอื้นฮัก เสนอตัวเป็นพระเอกละครเรื่องใหม่ที่หมายมาดจะเข้าฉายในหัวจิตหัวใจหล่อน แล้วอ้างสิทธิตามบททึ้งเถือเสื้อผ้าของเธออีกครั้ง
ทุกส่วนของหล่อนเปียกไปหมด ตั้งแต่เสื้อผ้าชุ่มน้ำทะเล ไปจนถึงร่างกายที่ฉ่ำน้ำตามธรรมชาติ "แค่ปลดเสื้อผ้าที่ชื้นเท่านั้น จะได้นอนสบาย" เขาให้คำมั่น แล้วเสือกไสเข้าสู่ร่างกายหล่อนทั้งอย่างนั้น
ไม่เต็มใจ แต่ก็ไม่ใช่เหยื่อที่สมบูรณ์แบบ เพราะไม่เคยมีละครเรื่องไหนยอมรับว่าสัมพันธ์พิลึกพิลั่นระหว่างตัวพระนางก็นับเป็นการข่มขืน
จากวันนั้น หล่อนลืมฉากเก่าในโทรทัศน์เครื่องเดิมไปได้พักหนึ่ง แต่ยึดเขาเป็นสรณะราวกับแม่ยกคลั่งพระเอกงิ้ว และหล่อนก็บ้าคลั่งราวกับฉากงิ้วจริงนั่นแหละ ตอนที่หล่อนค้นพบสาเหตุที่แท้จริง ว่าทำไมบางคืนเขาไม่กลับบ้านมาดูโทรทัศน์ร่วมกัน
ป่านนี้นางเอกละครคงนอนน้ำตาอาบ แต่เพราะหล่อนไม่ใช่ทั้งนางเอก ไม่ใช่ทั้งเหยื่อสมบูรณ์แบบ ภาพที่ออกมาจึงไม่น่ามอง เสียงที่หล่อนกรีดร้องออกมาจึงไม่น่าฟัง ไม่น่าสงสาร
เขาดูเป็นเหยื่อมากกว่าหล่อนด้วยซ้ำ ที่ยังทนอยู่กับคนอย่างหล่อนได้
ในห้องพักเล็กๆ ของหล่อนกับโทรทัศน์เครื่องเดิม เขาเริ่มหน่ายจะโอบกอดมวลอารมณ์ที่ฉ่ำชื้นน้ำตาอยู่เสมอ หน่ายที่จะขังตัวเองไว้กับหล่อนในห้องที่โทรทัศน์ส่งเสียงหึ่ง เป็นเวลาเดียวกับที่เขาค้นพบความเปรมปรีดิ์จากละครเร่นอกบ้าน
"...สองขีด", หล่อนพึมพำ ยื่นแท่งเจ้าปัญหาไปให้เขา แต่โลกไม่ได้เล่าเรื่องด้วยนาแรทีฟแบบพระเจ้า ใครจะรู้ว่าเขานัดนางเอกสาวละครเร่ไปเดตในเวลาเดียวกัน เดียวกันกับที่เขาปรามาสว่ามวลเนื้อในมดลูกหล่อนไม่ได้มาจากมังสาเขา
"แล้วเราอาจกลับมารักกัน", เขาว่า "ทนสักเก้าเดือน" เขากอบกู้ซากไฟล์บทละครว่าด้วยความสัมพันธ์เสมือนคนดันทุรัง ในวันที่เรือไททานิกจมน้ำตาไปแล้วครึ่งลำ หล่อนปฏิเสธ ขอเลือกชีวิตอยู่เหนือว่าที่อีกชีวิต เขาจึงไม่เลือกหล่อน
กระนั้น, หล่อนก็ยังไม่ใช่เหยื่อที่สมบูรณ์แบบ ที่สวมวิญญาณนางเอกละครช้ำรัก ยอมกล้ำกลืนเก็บหัวใจดวงที่สามไว้กับตัว
ดนตรีประกอบในโทรทัศน์เร่งเร้าจนน่ารำคาญ หล่อนทรุดตัวในห้องน้ำ ฉ่ำแฉะไม่ต่างกับวันแรกที่เขาสำรวจร่างกาย เพียงแต่วันนี้ลำพังและแดงฉายฉาน ตัดมวลเนื้อที่ไร้รักทิ้งน้ำ ไม่มีนาแรทีฟแบบพระเจ้าไว้กระซิบกับหล่อนล่วงหน้า ว่าหลังจากนั้นเขาจะแย่งหล่อนสวมบทคนใจช้ำ กอบเถ้าถ่านจอมปลอมไปโปรยอังคารในน้ำทะเลสักแห่ง
ในห้องพักเล็กๆ ของหล่อนมีโทรทัศน์อยู่เครื่องหนึ่ง บางคราก็ส่งเสียงหึ่งห่าง บางคราก็ฉายการ์ตูนสีสดใส
หล่อนถอนหายใจในห้องที่มีแต่หล่อนลำพัง เพ่งมองหน้าจอที่กะพริบลูกคลื่น เธอต้องการเพียงให้มันขึ้นเครดิตชื่อเธอในคำขอโทษของเขาบ้างเท่านั้น
-คีรี-